Berkveldt benadert universele thema’s als rot en dood met een wetenschappelijke blik, zonder dat het beeldende aspect daaronder lijdt. Hun werk beweegt zich op het snijvlak van kunst en wetenschap en presenteert zich als een installatie met geluid, video en vergankelijke sculpturen die voortdurend veranderen en zo blijven intrigeren.
De Rotterdamse kunststudio van Noëlle Ingeveldt en Juriaan van Berkel transformeert tijdens Murf/Murw Festival heel Kunstpodium T tot de tentoonstelling Between Breath and Bones. In elke ruimte vind je een ander werk dat de overgang tussen leven en dood tastbaar maakt, via zintuiglijke installaties die verborgen, post-levende processen zichtbaar en voelbaar maken.
Waar traditionele bio-art vaak micro-organismen of DNA inzet, richt Berkveldt zich op post-levende metabole processen die zich normaal buiten het zintuiglijke spectrum voltrekken. De studio koppelt techniek, sensoren en UV-fluorescentie aan zachte, langzaam ademende actuatoren en landschappen van licht. Zo ontstaan installaties waarin een biologische parameter van een stervende of dode entiteit de fysieke ruimte aanstuurt: een tomaat dicteert
het ademtempo, het bot orkestreert het licht.
Necrosonic Landscapes
Voor dit artistieke onderzoek plaatsten de kunstenaars drie microfoons in een aangereden ree en legden zij de geluiden van ontbinding vast, evenals de interacties met marters, vossen en vogels. De ree werd in een hijsconstructie geplaatst zodat er periodiek grondmonsters onder het karkas konden worden genomen en de metamorfose van de bodem op microniveau werd
gedocumenteerd. De verzamelde audio is gecomponeerd tot een soundscape en gecombineerd met de microscopische beelden van de grondsamples. Samen vormen deze een installatie die de verborgen processen in en onder het karkas onthult; een zintuiglijke ervaring die de
complexe cycli van leven en dood in de natuur verkent en visualiseert.
The Last Breath
Na de oogst is een tomaat nog niet dood: de vrucht ademt, verkeert in een post-levende, stervende staat. Dat verborgen proces maakt Berkveldt lijfelijk invoelbaar met The Last Breath. Sensoren meten de activiteit van de tomaat en laten de bezoeker mee ademenen met het
stervende voedsel. Het werk confronteert de bezoeker met voedselverspilling én met onze eigen eindigheid: sterven is nog een vorm van leven, totdat na de dood de adem stokt.
Mede mogelijk gemaakt door Cross-TIC en Stichting Heerlijk Heimland
Bleeding Bones
Bleeding Bones dompelt het publiek onder in een verduisterde ruimte waar vissenbotten onder UV-licht fluorescerende vetdruppels transpireren. Het hypnotische sijpelen van lichtende lipiden transformeert ontbinding tot een kosmisch schouwspel van stervende cellen. Het audiovisuele werk poëtiseert ontbinding, verbindt micro- met macrokosmos en nodigt de bezoeker uit stil te staan bij de continue cyclus tussen leven en stof.