Als kunstenaar bekijkt Vince Donders de wereld met een dystopische bril. Die blik wordt gevoed door de berichtgeving in het nieuws vandaag de dag dat niet bepaald positief is.

Voor Vince zijn kunstenaarschap betekent dit dat het werk geen zilveren maar een altijd een donkere rand kent. Hij ligt toe: “Als ik bedenk hoe de wereld eruit zou kunnen zien over 50 jaar, ga ik niet uit van het positieve. Wat vooral centraal staat in dit denken is dat de mens het mogelijk niet gaat overleven. De aard van de Apocalypse is wat troebel maar klimaatverandering, natuurrampen of oorlog behoren tot de mogelijkheden. De van afval en sloopmateriaal gebouwde – en inmiddels alweer vervallen – machines die ik creëer, bevestigen dit beeld.”

De mechanische-man die Vince bouwde voor “Project 24×24” laat daarentegen een andere, meer positieve kant zien, door een omslag in zijn benadering: elk einde betekent een nieuw begin (hoe cliché het wellicht ook klinkt). Vince vraagt zich af: mocht door een rampscenario de wereld eindigen voor de mensheid, hoe gaat het daarna dan verder? Als de wereld vandaag verschrikkelijk is, hoe ziet deze er dan morgen uit?