De gelovige vreet aan paradoxen
van beladen woorden en kleine gebaren

De religie in jou laat me imploderen laat me graven in stenen die ik niet ken

Van tegenstelling naar tegenstelling oost naar west
wierrook naar kruisen
als wandelende gestalten die mij willen bezeten

spring je van steen naar steen zonder je bestemming aan te geven

Mijn zwakte voor jou op mijn lijf geschreven bibberend van de ongewisheid van het nu

Maar verzuipen in lege woorden
is niet welkom in mijn heden
en ontkent als waardevolle waarde

Moeiteloos mens zijn is iets waarvoor we gingen bidden
maar als god dood is zijn het verloren zaken Vraagtekens die mij plaagden

vragen die wij niet vragen Spellen die wij spelen
puzzles, zo ver het oog kan kijken

Kiezen om te zwijgen
zwijgen om te zwijgen
Elk gebed een kans je te begrijpen

Momentopnames die langzaam verdwijnen
Vragen die wij niet vragen
zwijgen om te zwijgen

Een gezamenlijke god die wij niet noemen
maar in geheime kringen vervloeken.