In een poging zichzelf en het materiaal radicaal open te stellen voor elkaar en de invloed van ‘externe’ bezoekers, ideeën, of theorieën, wordt zo de procesmatige kwaliteit van verbindingen leggen, van relaties, de basis voor een continu bewegend, organisch, ‘gesamtkunstwerk’ (in de ruimste betekenis van het woord).

Anders gesteld, het werk kan worden beschouwd als een bewegend veld van relaties die zich zowel materieel als immaterieel ontvouwen. De notie van resonantie speelt hierin een belangrijke rol: personen, stemmen, beelden en ideeën klinken in elkaar door en blijven al dan niet onder de oppervlakte een vormende rol spelen. Het een leidt tot het ander, zonder dat er een begrijpelijke of waarneembare relatie van oorzaak-gevolg kan of hoeft worden aangewezen; een bepaald beeld blijft hangen en laat zijn sporen na in een nieuwe vorm, of een ontmoeting of gesprek tekent zich al dan niet letterlijk af in het materiaal.

– Noortje de Leij.