Apprentice Master expositie #8
A Picnic Frenzy
verlengd tot en met 27 Juni 2021
TAC Eindhoven
In de achtste expositie van het Apprentice Master seizoen 2020/2021 zullen Apprentices Reinier van Duijn, Andrea Dautzenberg, Fee Veraghtert en Elias Vangenechten samen exposeren met Master Arash Fakhim. De expositie is van donderdag 27 mei tot en met zondag 27 juni 2021 bij TAC Eindhoven te zien.
TAC is open op vrijdag, zaterdag en zondag van 14.00 tot 18.00. Een reservering voor je bezoek aan TAC is niet nodig; wij zullen je registreren aan de deur.
Arash Fakhim (master)
Reinier van Duijn
Andrea Dautzenberg
Fee Veraghtert
Elias Vangenechten
A Picnic Frenzy is geboren vanuit de noodzaak om samen te komen. Voorafgaand aan de expositie startten we een samenwerking waarin we een jpeg-estafette hielden. Elke kunstenaar stuurde random jpegs naar elkaar, waarop de volgende weer reageerde enzovoorts. Het afgelopen jaar heeft ons geleerd dat er geen regels voor het spel zijn en dat elke vorm van grip rigoureus verbrijzeld is. Daarom hebben we geen eigen regels toegepast. Het verpletterend van het alledaagse beperkte ons niet om een samenwerking aan te gaan. Integendeel: het deed ons de mogelijkheden inzien van het werken op afstand. We ontmoetten elkaar onzeker, ontzet en onbekend, via een scherm op internet, in onze eigen woonkamers. We leerden elkaar kennen via onze handschriften, gedeelde afbeeldingen en visuele taal. Heb je iemand in een paar kliks ontmoet… en het klikte gewoon?
A Picnic Frenzy is het resultaat van onze samenwerking die opgezet is als een oplossing zonder antwoorden, waarin de werken gehangen, gebundeld en op de vloer neergestreken worden, gepresenteerd zonder enig compromis.
OVER DE KUNSTENAARS
Fee Veraghtert creëert figuren die op zichzelf staan, ontdaan van figuratie en narratief. Maar toch speelt ze achteraf vaak met de titels van haar werken, alsof ze de abstractie wil figureren. Hiermee creëert ze een bepaalde spanning, om zo het publiek langer naar haar werk te doen kijken, nadenkend. De interactie met de geschilderde figuren is van belang, alsook de relatie tussen de verschillende schilderijen onderling in de ruimte. Met haar werk tracht ze altijd een pingpong effect te creëren waarbij de schilderijen met elkaar in communicatie treden. De pure, formele eigenschappen van de schilderkunst vormen de basis van haar werk; kleur, vorm, textuur, compositie, transparantie, overlapping, toeval en gelaagdheid zijn enkele kernbegrippen die haar oeuvre omvatten. Haar werk vertrekt meestal vanuit de grafische monotype techniek. Met deze techniek onderzoekt ze kleurcombinaties en composities. Maar tracht ze ook toevalligheden toe te laten.Abstracte vormen en uitgesproken kleuren komen harder binnen als je hele gezichtsveld erdoor wordt gevuld. Er is geen middenweg voor haar, oftewel heel klein of heel groot.
Elias Vangenechten // Verstoppertje spelen in allerlei soorten groen // ‘’Elias is elf jaar oud en claimt dat de aarde meer dan één zon heeft.’’
Toen ik klein was, geloofde ik nooit dat er maar één zon was. Ik geloofde dat bomen eindeloos hoger groeiden dan hun schaduwen en dat vogels dezelfde taal spraken als wij. // Mijn vader bedacht altijd verhalen over iemand die Elias heette. We droegen dezelfde namen en voelde me altijd verbonden met wat hij creëerde. Ik ging met hem mee op avontuur voordat ik in slaap viel. // Op een moment was Elias een piraat. Hij zong met de sirenen mee totdat de maan in de oceaan zonk. Een andere keer klom hij in bomen om insecten te verzamelen. Toen realiseerde ik me dat ik net als hem was. // Op een avontuur, de denkbeeldige voetstappen volgend van een verzonnen nar. Hij had hetzelfde gezicht als ik. Ik droeg mijn verloren herinneringen in zijn zakken. // Mijn herinneringen zijn als broodkruimels die de weg leiden naar een verborgen schat, die blijkbaar ligt begraven in moeder’s tuin. Deze ontmoetingen, kruimels en edelstenen, deze herinneringen, hoewel niet zo helder als ze ooit waren, worden nu opnieuw ontdekt gedoopt in groene verf. // Welke beestjes leven in het hol? Wat gebeurt onder de deken van een schaduw? Verstoppertje spelen tussen verschillende realiteiten. Heeft iemand de blauwe brosse vogels gezien? Zij die klein zijn worden nooit gehoord. Ooit werd ik geraakt door groene bliksem en begon kleuren te zien die nog nooit iemand had gezien. Giftig groen, een rood zo fel dat je het niet kan beschrijven. // Ik vraag me af waar de kikkers eerder om lachten. Wat zou de Maan tegen de Zon zeggen als ze elkaar zouden treffen in de lucht? Zou het nacht of dag zijn? // In mossige groene wouden herken ik je. Heb je degene gevonden die je knikkers heeft gestolen?
De praktijk van Arash Fakhim houdt zich bezig met dialogen tussen het object, het subject en de verschuivende relaties hiertussen. In zijn studio draaien zijn vaak schilderachtige werken om processen en acties, waarin objecten worden geschept of in beweging worden gebracht om beelden te produceren. Deze gebaren, acties en hun echo’s laten sporen achter die resulteren in zijn werken. Buiten de studio, recht onder de zon, experimenteert Fakhim met een concept van objecten in de tijd middels de techniek van de cyanotype. De onstabiele tendensen van de materialen die hij gebruikt lijken aan de basis te liggen van zijn assemblages.
Fakhim’s methoden resulteren in een choreografie tussen objecten, tijd en ruimte, die wanneer ze in gang zijn gezet gedestilleerd worden als een eeuwige echoënde kaart. Zijn schilderachtige gebaren zijn vaak tentoongesteld als een sofreh-, gordijn- of wandkleed-achtige installatie. Binnen het kader van zijn eigen werk speelt Fakhim vaak met de vervormbare tendensen van de schilderijen, als de componenten over de vloer verspreid liggen om een sofreh te creëren. Een sofreh is een cultureel gebruiksvoorwerp om bijeenkomst te accomoderen, normaal in de vorm van een doek of textiel op de vloer — voor vrienden, familie en bezoek om op te zitten en te eten.
Voor Reinier van Duijn is experimenteren het belangrijkste in zijn werk. Hij maakt gebruik van een verscheidenheid aan verschillende (onconventionele) mediums, technieken en werkwijzen. De werken van Reinier zijn groots, sculpturaal, rauw en vol energie. Het bevat vaak humor en absurde elementen, maar er is ook een meer duistere laag te ontdekken. Persoonlijk en in zijn werk is hij altijd op een zoektocht naar vrijheid en ruimte in alle facetten. Zijn inspiratiebron is de natuur in de volle breedte; de planten, dieren en mensenwereld waar wij allen deel van uitmaken, zijn verscheidenheid in vormen en afwisselingen per seizoenen en omgevingen.
Andrea Dautzenberg (1995, Nederland) heeft altijd moeite gehad afstand te doen van de levenloze objecten in haar leven. Dit onvermogen dingen weg te doen vormt de kern van haar werk. Wij richten ons leven allemaal zorgvuldig in met spullen, maar wat maakt deze huis-tuin-en-keuken schatten voor ons van onschatbare waarde? Ligt het aan het materiaal waarvan het gemaakt is – en zo ja, waarom is het ene materiaal waardevoller dan het andere? Of is het niet per se het ding, maar wat het ding belichaamd? Hoewel ze zeker geïnteresseerd is in onze motieven, is haar werk geen zoektocht naar antwoorden. Het is eerder een uiting van de verbondenheid die ze voelt met het leven van dingen.