n de tentoonstelling ‘Season Highlights’ tonen vier geselecteerde apprentices van het Apprentice/Master seizoen 2018/2019 een kleine solopresentatie in Kunstpodium T. Deze presentaties zijn te bezichtigen tijdens de zomermaanden. De genomineerde kunstenaars zullen tijdens de laatste opening van het seizoen, op donderdag 23 mei, bekend worden gemaakt. Tijdens de opening van Season Highlights op donderdag 27 juni heeft een onafhankelijke jury Pieter Chanterie tot winnaar van de Jan Naaijkensprijs uitgeroepen. Na de opening is de expo tot en met zondag 1 september 2019 te bezichtigen op vrijdagen, zaterdagen en zondagen, tijdens Dwalerijen en op afspraak.
De genomineerde apprentices voor 2019 zijn:
Ian Skirvin, Pieter Chanterie (winnaar), Tina Jeranko en Marina Heuvelman.
Jan Naaijkensprijs
Sinds 1982 wordt jaarlijks de Jan Naaijkensprijs uitgereikt door het Noordbrabants Genootschap. Deze prijs werd toegekend aan een persoon die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het culturele leven in Noord-Brabant. De eerste keer werd de prijs uitgereikt aan Jan Naaijkens, daarna ging zij naar Gerard van Maasakkers (1987), Tom America (2005), Ed Schilders (2008), Jacques de Groot (2010) en Maarten Jense (2011). Sinds 2014 haakt het Noordbrabants Genootschap aan bij het Apprentice Master project van Kunstpodium T. De Jan Naaijkensprijs wordt sindsdien ingezet voor behoud en ontwikkeling van talent en zo werd de prijs in 2014 uitgereikt aan Juan Pablo Plazas, in 2015 aan Rudolf Samhejl, in 2016 aan Ans Mertens, in 2017 aan Nuni Weisz en in 2018 aan Yoel Pytowski. Lees hier meer informatie.
Over de genomineerde kunstenaars:
Ian Skirvin
Ian zoekt in zijn werk naar een wrijving die de toeschouwer of het object dwingt een positie in te nemen. Zijn rol hierin is die van de observerende regisseur: hij dient de ruimte aan en de ruimte, het werk en de mensen, dienen vervolgens iets aan hem aan. Hieruit ontstaan continu nieuwe elementen die potentie tot bevraging en reactie bieden.
Zijn onderzoek begint bij een fascinatie voor de menselijke dominantie van vrijwel alles in onze wereld. Ian neemt de rol in van zowel maker als bewoner van zijn sculpturen. Gevonden materiaal wordt bewoond door sculpturen die hij intuïtief maakt.
De bewoner en indringer komen samen in performances waarbij mensen tot sculptuur worden verheven (of verlaagd). De sculpturen in deze performances krijgen commandos waardoor een situatie geschept wordt waar Ian de regie over heeft.
Pieter Chanterie
De beelden van Pieter Chanterie (1996) trachten vertellingen te evoceren die alleen in het beeld bestaan en niet reconstrueerbaar zijn in een andere taal – zoals het vertelspektakel binnenin de circustent. De verre afstand is vlakbij – zoals men bij het gluren door een raam mee in de kamer staat. De wereld kent zijn eigen én dezelfde wetmatigheden als de wereld waarin hij huist – zoals de kleinste kabouter die in de grootste wereld leeft.
Hij maakt boeken en schilderijen. Het schilderkunstige beeld wordt opgezocht en tegengesproken met het fijne narratieve – zoals in de woonkamer losbandig gefeest wordt terwijl in de keuken speculaas in de koffie wordt gedopt.
Tina Jeranko
De praktijk van Tina Jeranko is gebaseerd op de relatie tussen taal en lichaam. Ze werkt met schrift en vertaalt woorden, concepten en gedachten naar lichamelijke bewegingen. Buiten het externe materiaal dat ze vindt door het gedrag van de Westerse samenleving te observeren, haalt ze ook haar inspiratie uit zichzelf. Specifiek door te luisteren naar haar innerlijke stem en de aard hiervan te begrijpen. Hoeveel komt van binnen en hoeveel is beïnvloed door regels, gewoonten en moralen van onze samenleving?
Jeranko komt uit Slovenië en woont en werkt momenteel in Den Haag.
Marina Heuvelman
Marina combineert de noodzakelijkheid om te creëren en het verlangen om het onbekende te begrijpen. Door verschillende media te gebruiken bestudeert ze haar aantrekking tot kleur, vorm en materialiteit. Waar verbale gedachten tekort schieten, neemt het beeld over door een eigen entiteit te vormen in de studio. De flow waarin iemand zich bevindt reflecteert een innerlijke dialoog. Na het verzamelen van een overvloed aan extracties, neigt iemand ernaar om de narratief te reconstrueren. Op het moment dat het werk wordt samengesteld, is het vrij van haar input en wordt het iets ongrijpbaars. Het fysieke symbolisme is iets wat zij met haar fysieke bereikt maakt en groter wordt dan zijzelf.